De ziekte van Lyme en Neuropsychiatrie
Er zijn vele soorten bacteriële ziekten die een mens kan oplopen. De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door een schroefvormige bacterie die ook wel bekend staat als een spirocheet. De ziekte is erg gevaarlijk en de symptomen zijn moeilijk vast te stellen. De ziekte ontwikkelt zich in stadia die vaak de symptomen van andere ziekten nabootsen. Dit maakt het moeilijk om de juiste diagnose te stellen en leidt tot intense pijn en lijden bij de persoon in kwestie.
Mensen die lijden aan Lyme lijden niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. De zenuwen raken aangetast, wat leidt tot neurologische en psychiatrische problemen.
De bacterie die deze ziekte veroorzaakt kan alleen overgebracht worden naar de bloedbaan van een mens als de persoon wordt gebeten door een geïnfecteerde hertenteek, wat normaal gesproken voorkomt op knaagdieren, herten en andere wilde dieren.
Het is mogelijk volledig te herstellen van de ziekte van Lyme als deze in een vroeg stadium wordt vastgesteld en een juiste behandeling wordt toegediend met antibiotica om de bacteriën uit het lichaam te elimineren. Lyme wordt echter meestal pas in een later stadium vastgesteld, waarbij niet alleen intensieve behandeling nodig is, maar wat ook vele gecompliceerde problemen met zich meebrengt waarbij psychiatrische hulp noodzakelijk is.
Lyme en Neuropsychiatrie
Lyme is een zeer complexe ziekte. Het is vaak erg moeilijk vast te stellen. De bacterie die de ziekte veroorzaakt kan zelfs de gebruikelijke bloed en urine onderzoeken ontglippen die in het lab gedaan worden. Hierdoor kan de bacterie zich gemakkelijk door het lichaam van de patiënt verspreiden. Niet alleen de vitale organen worden aangetast, het tast ook het zenuwstelsel en de hersenen aan, wat kan leiden tot geheugenverlies, plotselinge veranderingen in gedrag en stemming, visuele hallucinaties, suïcidale neigingen en warrigheid.
Door het effect wat het heeft op het zenuwstelsel kan de ziekte van lyme allerlei neurologische problemen veroorzaken. Het kan ook leiden tot verlamming, cognitieve symptomen, ontsteking van de hersenen, hormonale schommelingen en vele andere problemen die verband houden met de zintuigen. De gedachteprocessen en de executieve functies kunnen ook belemmerd worden door de negatieve effecten van de ziekte op het zenuwstelsel. Agnosie kan zich ook voordoen, wat betekent dat de patiënt het vermogen tot herkennen kwijtraakt en soms zijn eigen spullen niet meer herkent.
